Dictee – dictees [2677]
Groot Dictee van de Lopikerwaard 2022
Het poppenhuis van Marianne (auteur: Mariet van Zanten – Van Hattum )
1. Het verhaal over het poppenhuis hoorde ik pas op de crematie van oma Marianne, de ‘andere’ oma van mijn kleinkinderen. Haar ouders waren in 1935 uit Duitsland naar Nederland gevlucht omdat vader, een jonge veelbelovende professor in de linguïstiek en filologie, Jood (betreft volk, niet de godsdienst) was. De twee jonge mensen waren toen nog niet getrouwd. Mocht niet in Duitsland, noch in Nederland, want hier werden de huwelijkswetten van omringende landen gerespecteerd, ook al waren dat de onrespectabele Neurenberger [ook: Neurenbergse] wetten, dat een Joodse man niet met een niet-Joodse vrouw mocht trouwen. Het jonge stel ging dus naar Schotland.
2.
Daarna streken ze neer in het prestigieuze Amsterdam-Zuid. Na de
crisis van 1929 was, als werkverschaffing, in Amsterdam veel gebouwd,
met tot gevolg een overschot aan woningen, die door Joodse
vluchtelingen graag werden betrokken. Lijn 25, de tram van het
Centraal Station naar Amsterdam-Zuid, werd dan ook de Jerusalem
Express (eigennaam,
internet, niet in wdb. – ook wel:
Jeruzalem-Express)
genoemd. In 1937 werd, tot hun grote blijdschap, dochter Marianne
geboren. Maar oorlogswolken hingen boven Europa. Joodse mensen die
ooit uit Duitsland waren gevlucht om in Nederland een veilig
heenkomen te zoeken waren ook hier niet meer veilig.
3. De ouders van Marianne bewoonden een geheel onderkelderd appartement op de begane grond. Van die kelder werd een stuk afgeschoten, er kwamen voorraadkasten voor, een verborgen deur tussen de kasten, en daar dook vader in 1943 onder. Papa was ineens weg, zoals zo vele papa’s. Daar keek niemand meer van op. En daar, in die kast onder de grond, heeft vader voor zijn dochter een poppenhuis gemaakt. Van triplex. Pas toen ik het verhaal bij de crematie had gehoord, viel het me op dat het een typisch Duits huis was. Veel kleine raampjes met jugendstilranden [GB, VD], de ruitjes waren van mica. De zijkant kon weggeklapt worden en het dak kon eraf [GB: eraf kunnen]. Zo kon je overal bij. De buitenmuren waren van baksteen, minutieus was elk steentje geschilderd.
4. Ach ja, vader had de tijd, daar in die kelder. Het dak, van grijs metamorf leisteen met een foliatie [zekere geologische structuur, niet in wdb.] van laagjes kwarts en veldspaat, was natuurgetrouw nagebootst. Piepkleine meubeltjes, beschilderd in art-decostijl (van art deco, GB, VD). Een los muurtje met een glas-in-loodruitje [van woordgroep ‘glas in lood’] was het doorgeefluik naar de keuken. Een trapje naar boven, waar twee feeërieke bedjes stonden. Alles met veel geduld en liefde gemaakt. En wat door vader niet zelf gefabriceerd kon worden, kocht moeder voor Mariannes verjaardag, of als kerstcadeautje. Daar sjouwde ze half Amsterdam voor af. Nee, dit huis mocht niet weg, dat was duidelijk. Het staat nu bij mijn dochter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten