Dictee - dictees [1936]
Groot Dictee Heruitgevonden 2020
Deel I moest helemaal worden opgeschreven.
Streber (auteur: Bart Van Craeyevelt)
Hij zat alleen in de bibliotheek, een solitaire pion op een maagdelijk schaakbord. Stipt op tijd, punctueel. Hij wilde per se zijn favoriete positie veroveren in de leeszaal, centraal! Perfect voor de akoestiek en in het middelpunt van de belangstelling. Een winnaar steekt zich niet weg! Hij zat in poleposition, klaar voor de battle!
De Dikke Van Dale had hij al lang geleden vanbuiten geleerd. Maandenlang had hij gefocust op de venijnigste dicteewoorden. Hij had zich nóg maar eens gelaafd aan de grootste dictees van het laatste decennium. Hij was er klaar voor! Relaxed wachtte hij af, niet gestrest. Stress was iets voor amateurs!
De concurrenten sijpelden binnen. Hij verkneukelde zich al in hun geworstel met die verrukkelijke instinkers, die bij elke gewone sterveling het zweet op het voorhoofd doen parelen. Hij glimlachte naar en om die quasigeleerde taalfanaten, maar … plots [evt. P] bestierf het lachje op zijn lippen.
In deel II werden voor elk vet en onderstreept woord (20 stuks) op het scherm 10 s enkele alternatieven getoond, waarvan je de letter die erachter stond, moest noteren.
In de deuropening stond Bart Spellemans, dé spellingcoryfee van de Lage Landen. Het koud zweet kroop zijn nekvel op. Dit was een wake-upcall die kon tellen! Hij rilde. In een flashback schoven de beelden van zijn eerste dictee voorbij. Hij had zich consciëntieus voorbereid. Maar tegen przewalskipaarden en moelleuxs was hij toen nog niet opgewassen. Spellemans had hem en de anderen verpletterd. Gefrustreerd had hij zijn ongenoegen geuit tegen Jan en alleman. Mensen die zich vermeiden met het memoriseren van zulke vergezochte woorden, waren toch weirdo’s! Maar zelf was hij niet anders. Hij wilde winnen, winnen, winnen! Hij had zich als een bezetene geworpen op het domein waarin hij excelleerde: foutloos schrijven. Hij werd een vaste top 3’er. Een gevreesde outsider onder de dicteecracks, maar voorlopig nog net geen winnaar. En daarom wilde hij nu de kers op de taart. Vandaag! In deze dorpsbibliotheek móést het lukken. Maar daar stond nu … Spellemans.
Hij ademde diep, herwon stilaan zijn cool. Tweede na Spellemans was toch ook een glansprestatie? Samen op de foto, de crème de la crème, gelukwensen van de beste speller van het ogenblik, applaus op de banken. Hij ontdooide. Hij zou er vol voor gaan! Misschien was Spellemans vandaag wat overmoedig, wat onbesuisd. Mogelijk beging hij uitzonderlijk een kapitale blunder die hem de troon kostte! Hij begon zowaar te chillen. Hij taxeerde de andere mededingers en glimlachte gerustgesteld. Ze straalden niet zijn intelligentie, zijn eruditie, zijn knowhow uit. De nervositeit die in de zaal kroop, het lawaaiige sfeertje, het onwennige gedoe van amateurs … Nee, dan speelde hij toch in een andere categorie.
Nieuwsgierig polste hij nog eens zijn linker- en rechterbuur. Links: een gedistingeerde heer met johnlennonbrilletje, oudmodisch en toch hip. Nee, om foutloos te spellen veel te blasé.
Rechts: een frêle, ravissante jongedame. Te jong, te knap om hier veel te rapen, vond de seksist. Spellemans ontwaarde hij nergens, die zat waarschijnlijk ergens achteraan. Ach wat!
De 20 juiste letters: K V T R E G O I N O E T L O S M O P S L
Je kreeg 10 minuten om met die letters een zo lang mogelijk woord te maken.
Het beoogde woord: T O E K O M S T V O O R S P E L L I N G
Deel III completeerde het verhaal en maakte geen deel uit van de competitie.
Het wedstrijdreglement. Pfff … ouwe koek. Hij sloot de ogen en verwijlde even in zijn eigen bubbel. Daarna werd de gebruikelijke heilige stilte geïnstalleerd. Focussen nu, zijn moment was gekomen. Hij herkende ogenblikkelijk alle valkuilen, omspeelde handig de slinkse addertjes onder het gras, en pareerde als een volleerde polyglot alle bastaard- en vreemde woorden. Hij zat in de flow en jubelde innerlijk van een overmoed die hij nauwelijks wist te beteugelen. Toen ‘COVID-19-paspoort’ werd gedicteerd, beduidde hij met opgestoken duim aan de buurman dat dit toch écht een makkie was. De man bekeek hem onbegrijpend en geïrriteerd. Duidelijk geen hoogvlieger. Bij het obligate ‘ge-e-maild’, fluisterde hij de jongedame samenzweerderig “no-brainer” toe, maar haar blijf-van-mijn-lijfblik snoerde hem stante pede de mond. Och, hij stak erboven uit en zoiets wekt natuurlijk na-ijver op. Zijn pen vloog over het blad, hij gloeide van zelfvoldaanheid, en toen hij afsloot met het woord ‘errata’, fluisterde hij: “Niet voor mij”. Wenkbrauwgefrons langs beide zijden.
Terwijl de dicteetekst volledig herlezen werd, nam hij de vertrouwde bibliotheek nog eens zelfingenomen in ogenschouw. Hij had alleen oog gehad voor de tekstlezer, niet voor de jury, maar nu ontwaarde hij plots, in het midden van het trio juryleden, Spellemans! Een golf van ongebreideld plezier schokte door zijn lichaam. Bingo! Hij legde zijn pen ijzig kalm neer en hield zijn kopij ostentatief in de hoogte. A star was born!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten