Dictee Geen woord Spaans, een Engelsewoordendictee (fictie)
1. Het leven is een struggle for life, een worstcasescenario. Hier volgt everything you always wanted to know about oorlog (but were afraid to ask): the great Unknown, every bullet has it billet. Daar heb je Dutch courage, zo hoog als Dutch mountains voor nodig. Het is vaak een clash of cultures, een clash of civilizations en een selffulfilling prophecy. De working class is – en niet the two nations zijn – de dupe, die juicht na afloop bij de caviare to the general. De uitgaven zijn out of pocket, en het levert een run on the bank op. Zo'n land of war and crimes zit in splendid isolation: East is East en West is West, and never the twain shall meet, maar na het point of no return en eerst barking up the wrong tree dienen de children of a lesser god als food for powder. Het is een popular fallacy dat oorlog een win-winsituatie oplevert. Net als de idee dat the war to end all wars bestaat, of dat een war of the world iets zou oplossen. Ook de war on terror is nodig, maar brengt ons niet verder. De hele list of pardonable sins zal worden afgewerkt. Oorlog is the gentle art of making enemies. De jeugd: make love, not war! It's a long way to Tipperary.
2. De Pilgrim Fathers trokken uit ons kaaskoppenland – a nation of shopkeepers – via het United Kingdom – merry old England: land van House of Commons en Lords (samen de mother of parliaments) met veel country [platteland] en als vroeger refrein van het volkslied Britannia rules the waves, thans: God save the Queen met als slotregel God save the King – naar Gods own country (ook geclaimd door Nieuw-Zeeland), land van de American dream, waar men kickt op American's Creed. Het waren niet zijn famous last words, maar Martin Luther King zei wel: "I have a dream". Was dat a dream of perfect bliss? De president elect – een Academy Award zou hem niet hebben misstaan; zijn verkiezing was overigens oorspronkelijk too close to call – was voor zero tolerance en on speaking terms over Star Wars (SDI). Zijn regering had veel van all chiefs en no Indians en werd gesust met 'all quiet along the Potomac'. Better safe than sorry, was het adagium. Correct me, if I'm wrong, maar ook de balance of power prevaleerde. Hij was every inch a gentleman en hij wist het: every man has its price. Zijn eerste State of the Union, de first lady was erbij, was the very pink of perfection. Hij stelde onder andere: if you can't beat them, join them.
3. Die princess charming met haar human face divine, seven-year itch (the victim of connubiality), the very pink of courtesy en smokey eyes, geboren in de roaring nineties, was voor mij out of the blue heaven on earth, you name it. What you see is what you get: for your eyes only! Beauty is in the eye of the beholder, but skin-deep. Ze was mijn preferred partner, maar ook playing hard to get. Ik was voor haar een angry young man, een rebel without a cause en een young adult, echter wel the right man in the right place (for he is a jolly good fellow!) en ik kende haar via social networking op het world wide web. Er volgde spoedig een
paradise-by-the-dashboardlight. Haar tender loving care sprak me aan, en one for the road – who cares? – bracht ons als ships that pass in the night met risky business in mijn stretched limo home, sweet home. Don't worry, be happy! We hadden never a dull moment, maar het duurde brief as woman's love. Dus niet: all's well that ends well, maar een wake-upcall via mijn walkietalkie – things better left unsaid in the morning after the night before – deed mij de bright side of life vergeten. So far, so good: ik werd – first things first – verwacht voor de verkoop van ons unique sellingpoint in mijn hell of a job als white collar worker. Dat klonk familiar to my ears as household words, net als: follow the money. Mijn dicteeën is: words, words, words!
4. Het wrongful life – waarde: all the perfumes of Arabia – met al zijn ups-and-downs kan eindigen in sudden death: the debt that cancels all others. For heaven's sake, dan is het R.I.P., rest in peace en journey's end op de laatste place to be. Met haar restless legs werd ze poor but honest door Magere Hein gehaald (ze was not dead, but gone before), het moment of truth, past praying for en niet saved by the bell. John Bull's Mother ontfermde zich over haar. De erfgenamen bleken penny wise, pound foolish. Much ado about nothing. Life's little ironies kwamen voorbij, maar ook die toenmalige leap in the dark, eindigend met de last rose of summer. Haar grafsteen was larger than life en last but not lease zou haar zoon haar memorie hooghouden.
5.
That's it. Maar is het voldoende? That's the question: to be or not to be. Wait
and see under the greenwood tree in the middle of nowhere en in the winter of
our discontent. The world according to Rein is too good to be true. Verhalen à
la Shakespeare (die van 'Brutus is an honourable
man') en shakespearesonnetten zijn mij vreemd, maar ik wil in the
winningmood toch graag op de wall of fame. Dat zouden mijn 15 minutes of fame
worden, Mijn streven is to have a finger in the pie en to keep up with the
Joneses. Peace, that once familiar word, daar gaat het om! Ik ben nu a sadder
and wiser man. Mijn vrouw, selfmade woman, is – gentleman's agreement – de big
spender, the sky is the limit, ik geef haar altijd de
benefit of the doubt: no hard feelings. Daarom accepteert ze mijn five o'clock
shadow ook. Mijn sisyfusarbeid kost blood, sweat and tears, but that's another
story. Ik hou van stilte, far from the madding crowd. Ik overleefde de survival
of the fittest en nam een sabbatical year. Ook ben ik coach: never change a
winning team.
