zaterdag 2 januari 2016

0843 Dictee zaterdag 02 jan 2016 (1): dictee Oefendictee januari 2016 √

Dictee - dictees [0843]

Oefendictee januari 2016

1. Zij waren niet de enigen die vanuit het Morgenland voor een
grand-tourmissie naar het Nederlandse walhalla – met Ter Aar als res mali exempli – trokken. Een met horten en stoten oprukkende en resemende unus-multorumcrowd met onder andere Han-Chinezen, Zuid-Koreanen en vroegere Molukse-eilandenbewoners is hen achternagelopen – ze habitueerden in het achter de rajneeshies van de Indiase goeroe Bhagwan Shree Rajneesh aan lopen. Dat defilé (of cortège) bestond uit bodypackers met als bagage in de tuktuk, verderop de D-wagen, en deels bestemd voor 06-dealers (nulzesdealers) nepal, afghaan en cannabis. Eenmaal in het walhalla voor drugs, Groot-Mokum – zeker geen asylum ignorantiae, aangekomen, waren ze de joet en kwamen ze in een afkickkliniek terecht en werden craving en icevrij – als waren ze asielzoekers – rücksichtslos ten gevolge van refoulement teruggestuurd naar het Avondland en moesten ze zien te survivallen.


2. De chaleureuze chalcograaf, een heuse kopergravure-etser, kende het element koper (Cu) maar al te goed. Hij was bullish op metallisch koper en witmetaal. Hij had al heel wat afgeëtst, van c-prints en naaktetsen tot sterkwaterplaten. Ook had hij de Misjna tot in den treure gelernd, maar daar stond niets in over de honderdguldenprent van Rembrandt en ook bevatte deze geen enkele uiting van stereotiepe kennis van ornithologie of zoöfarmacognosie. Zijn koperenbruiloftsfeest – toevallig celebreerden ook drie van zijn bufies soortgelijke hymeneeën – was nog maar net voorbijgegleden, toen zelfs een Rode Kruiszuster een cataclysme, zeg maar armageddon, contrecoup of doomsday – het was niet zo erg als de Nakba [1948: verdrijving Palestijnen], niet meer kon voorkomen: zij verhoedde dat niet. Wat was het geval? Niet dat zijn vrouw aan een bloedeloos, amenorroeïsch climacterium toe was, dat wist hij wel, maar de DA-drogisterij, waarin zij arbeidde, vroeg surseance van betaling aan en een faillissementsverkoop zou veel weg hebben – nu het
oud-en-nieuwfeest naderde – van een knalvuurwerksoap met als residuen slechts veraste gillende keukenmeiden.


3. 2015 was een veelbewogen, turbulent en gemouvementeerd jaar: wij horecaffers vreesden de kafferachtige Kaffers (Zoeloes) uit Zuid-Afrika, ons hotel met bellevue aldaar bleek een horrorscenario: met een hocus-pocusachtige houdiniact goochelde de maître d'hôtel buisjes paak in onze gezamenlijke bahut – we hadden die tezamen betaald; een rammetje vond de contrabande op de terugweg na thuiskomst – appeltje-eitje – natuurlijk gemakkelijk. In de woestijn waaide de Al Qaidavlag en de kalasjnikovgeluiden werden overstemd door bazooka's van de hard-boiled hooligans. Onze havelocks waren nuttig bij het hazengrauwen en de verkillende story's over een hecatombe. Die laatste wel bij geruchte: een on-dit of hearsay. Wij heftten daar en hieven het glas, al kenden we er heg noch steg en we wilden niet van de hei in de fij gaan. In die abstruse junctuur hebben we ook nog gehightead en getai-chied. Na ettelijke hôtels garnis [ook: hôtel garni's] is het uiteindelijk toch weer hotel mama, waar ons gezelschap ten slotte aanbelandt.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten