Dictee - dictees [1401]
BeNeDictee
2018 nummer 9
Wereldreisverhaal
(auteur: Rein Leentfaar – 20-10-2018 –
Heist-op-den-Berg)
De
60 onderstreepte woorden of woordgroepen moesten worden ingevuld.
1.
Op Vader- en Moederdag hebben onze dochter en schoonzoon ons na het mikadoën
vreselijk verwend. We kregen toen respectievelijk een baedeker en een reis-
en kredietbrief (naast een vette cheque) cadeau. Daarmee konden we royaal
een wereldreis ondernemen om de terra mater – ook wel: Moeder Aarde
– te verkennen. Deze uitdaging van the great Unknown hebben we im
Brustton der Überzeugung en met joie de vivre aanvaard. Op Opa-en-omadag
vertrokken we.
2.
Onze eerste bestemming waren de drie BES-eilanden, te weten: Bonaire,
Sint Eustatius en Saba [ook Sint-Eustatius goed, ook: & goed]. Dat eerste behoort tot de Benedenwindse Eilanden.
Ze hebben daar een eigen muziek- en dansstijl, die simadan
genoemd wordt. Bij de seú (oogstfeest) kun je daar intensief mee
kennismaken. De criminaliteit wordt er bestreden met de korteklapmethode.
Als openbaar lichaam behoort het als gemeente met een status aparte
tot het Koninkrijk der Nederlanden.
3.
Via een land waar de Arabische Lente mislukt is, arriveerden we in Arabia
petraea, het gebied van de Sinaï. We dronken eerst een arabicaproduct
[koffie dus] en per arabier reisden we verder. Een dhimmi die een shisha
rookte, begroette ons met 'salam aleikum', waarna wij comme il faut
netjes teruggroetten met 'wa-aleikum
as-salam'.
4.
Vervolgens kwamen we via de laars, Italië, een van de PIGS-landen,
binnen. Alleen de gedachte al aan de urbs aeterna, ook wel de Eeuwige
Stad genoemd, bezorgde ons het stendhalsyndroom. Dwars door de Mezzogiorno
bereikten we die stad, soms eindpunt van de Giro d'Italia. Waar Silvio
Berlusconi precies zijn bungabungafeestjes gehouden heeft, hebben we overigens
niet kunnen achterhalen. We bezochten er een medievalfestival, waarvoor
de oproepen in Italiaanse mediëval gedrukt waren.
5.
Om dit verhaal behapbaar te houden, bespreek ik niet alle landen tot
in den treure. Ik kies nog wel één land uit: het land van de rijzende
zon. Daar noemen ze harakiri zelf seppuku (zelfdoding).
Ze eten er shoyu, dunne sojasaus, en sommige jongemannen sluiten zich op
om niet aan de maatschappij te hoeven deelhebben (hikikomori), andere(n)
overlijden als gevolg van te hard werken (karoshi), bepaalde tycoonbonzengroepen
[taikoen = shogun past hier niet!] hebben er
veel te vertellen en anderen zweren bij de kawaii, die uit Japan
afkomstige levensstijl, waarin onschuld en kinderlijkheid centraal staan. Kongsi's
vindt men daar kennelijk niet vreemd: een keiretsu is immers een aanvaard
conglomeraat van exclusief met elkaar samenwerkende producenten en
toeleveranciers.
6.
Eenmaal op thuisstoom in een Boeing 747, een jumbojet, bedacht ik
dat ik binnenkort een specialistendicteetje moest afleveren. In het vliegtuig
heb ik me toen met verve op de dictee-ineenflansmethode (DIM) geworpen
met als resultaat: taotjo (pasta van gefermenteerde sojabonen), chakchouka
(VD: groenteomelet uit Noord-Afrika, etc. - daarom is shakshuka fout!), de bellerophonsbrief (stort de brenger ervan in het
ongeluk), de chupacabra (geitenzuiger, een legendarisch monster), debris
(ruimteafval) [klemtoon op de – anders wordt het débris!], het déléguéetje
Sophie van de Franse vakbond en als toetje een heus île-flottantedessert [e wordt niet
uitgesproken – daardoor de t ook niet ...]. NB De trùk'i pan en het ka'i
òrgel krijgt u vandaag koefnoen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten