Dictee – dictees [3662]
Groot Utrechts Dictee 2024 op B1-niveau
Omdat het dictee in de week van lezen, schrijven en
laaggeletterdheid plaatsvond, is het ook vertaald naar
B1-niveau (blauw – vertaling: Simone van Schip), het laagste
niveau voor de ‘gewone’ Nederlander.
Monumentale renovatie (auteur: Aafke Romeijn)
Grote Verbouwing
1. Het feeërieke centrum van de domstad Utrecht kent talloze majestueuze bouwwerken en petieterige cafeetjes, sommige door creatieve genieën beklad met graffiti, andere ruïnes van weleer, door ideeëloze gemeenteambtenaren geüpgraded of naar de filistijnen geholpen.
In het mooie centrum van Utrecht staan heel veel grote, deftige gebouwen en kleine cafeetjes. Sommige gebouwen zijn bespoten met verf. Andere oudere gebouwen zijn verbouwd of verpest.
2.Het prominentste voorbeeld is de Domtoren, in de middeleeuwen nog uitvalsbasis van een kapittel van kanunniken, inmiddels na een half decennium opkalefateren weer ontdaan van steigermateriaal dat het zicht verpestte, en zienderogen verbeterd.
Het bekendste gebouw van de stad is de Domtoren. In de middeleeuwen woonden en werkten daar medewerkers van de katholieke kerk. De afgelopen vijf jaar werd de toren opgeknapt. Inmiddels zijn de steigers weg. Nu kun je de Dom weer goed zien.
3. Het gebouw waar we ons thans bevinden, stamt uit 1924, gold toent/dertijd als klip-en-klaar voorbeeld van aloude Utrechtse stijl, en was jarenlang het postkantoor waar ik grenzeloos lang wachtte tussen zanikende medestudenten om mijn ov-jaarkaart op te halen.
Het gebouw waar we nu zijn, komt uit 1924. Het is gebouwd in de klassieke Utrechtse stijl. In dit oude postkantoor haalde ik vroeger elk jaar de studentenkaart op om gratis mee te reizen. Dan stond ik daar heel lang te wachten tussen de zeurende studenten.
4. In dit vroegtwintigste-eeuwse
vehikel, een authentiek staaltje Amsterdamse school
en art deco, was het tot 2011 een kakofonie van poststukken en filatelisten,
maar toen PostNL uiteindelijk verkaste, verwerd het tot een
no-goarea.
Dit gebouw uit het begin van de twintigste eeuw is gebouwd volgens de populaire bouwstijlen van toen: de Amsterdamse school en art deco. Tot 2011 was het binnen altijd druk met post en postzegelverzamelaars. Maar toen PostNL verhuisde, kon niemand het gebouw meer in.
5. De herbestemming en verbouwing bleken een sisyfusarbeid, behept met kilometers nieuw stucwerk, aangebracht door capabele stukadoors, draconische esthetische ingrepen werden niet geschuwd, maar in 2020 was de architectonische manoeuvre ten langen leste voltooid.
Het gebouw werd verbouwd zodat er een bibliotheek in kon komen. Kilometers muur werden glad gemaakt. In 2020 was de verbouwing eindelijk klaar. Op sommige plekken zag het gebouw er vanaf toen heel anders uit.
6. Direct na de heropening in 2020
bewierookte men de bieb/bib: een
geëquilibreerd ensemble van archaïsch en
up-to-date, een aed-apparaat naast een
neoclassicistisch glas-in-loodraam, facsimile naast paperback.
Meteen na de opening kreeg de bieb veel complimenten. Mensen vonden het een mooie combinatie van oud en nieuw. Zoals oud glas in lood naast een modern apparaat. En zoals heel oude boeken naast heel nieuwe boeken.
7. Eet een tostietje in het inpandige etablissement, of snuffel samen met talloze andere middenklassengezinnen in de immense boekenassemblage: in dit papieren labyrint is alles navenant.
Eet hier gezellig wat in het café. Of snuffel samen met andere gezinnen in de grote verzameling boeken. Die past met zijn grootte goed bij de grootte van het gebouw.
8. Baad hier in mythes, in sagen en story’s, dit eldorado voor lit/tteratuurdilettanten, en mocht u onverhoopt aftaaien, wendt u zich dan buiten eens naar rechts, daar bivakkeert sinds jaar en dag dat andere Utrechtse kleinood: de Neudeflat.
Het gebouw is een paradijs voor mensen die van boeken houden. U kunt er allerlei soorten verhalen vinden. En gaat u weer naar buiten? Kijk dan eens naar rechts. Daar staat al heel lang nog een bijzonder gebouw: de Neudeflat.
9. Dit exquise prototype van naoorlogs brutalisme is velen een doorn in het oog, maar is mijns inziens als rare kwibus in ons pittoreske stadscentrum de perfecte suppletie van de excentrieke Neude, en ligt daarmee verankerd in het DNA van ons stadsie.
Deze flat is gebouwd in de bouwstijl van na de oorlog: het brutalisme. Veel mensen vinden dat heel lelijk. Maar ik vind het juist leuk dat dit gebouw helemaal anders is dan de rest van de Neude. Daardoor hoort óók deze flat echt bij onze stad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten