Dictee - dictees [0918]
Geen
woord Spaans, een Engelsewoordendictee (fictie)
1.
Het leven is een struggle for life, een worstcasescenario. Hier volgt
everything you always wanted to know about oorlog (but were afraid to ask): the
great Unknown, every bullet has it billet. Daar heb je Dutch courage, zo hoog
als Dutch mountains voor nodig. Het is vaak een clash of cultures, een clash of
civilizations en een selffulfilling prophecy. De working class is – en niet the
two nations zijn – de dupe, die juicht na afloop bij de caviare to the general.
De uitgaven zijn out of pocket, en het levert een run on the bank op. Zo'n land
of war and crimes zit in splendid isolation: East is East en West is West, and
never the twain shall meet, maar na het point of no return en eerst barking up
the wrong tree dienen de children of a lesser god als food for powder. Het is
een popular fallacy dat oorlog een win-winsituatie oplevert. Net als de idee
dat the war to end all wars bestaat, of dat een war of the world iets zou oplossen.
Ook de war on terror is nodig, maar brengt ons niet verder. De hele list of
pardonable sins zal worden afgewerkt. Oorlog is the gentle art of making
enemies. De jeugd: make love, not war! It's a long way to Tipperary.
2.
De Pilgrim Fathers trokken uit ons kaaskoppenland – a nation of shopkeepers – via
het United Kingdom – merry old England: land van House of Commons en Lords (samen
de mother of parliaments) met veel country en als vroeger refrein van het volkslied
Britannia rules the waves, thans: God save the Queen met als slotregel God save
the King – naar Gods own country (ook geclaimd door Nieuw-Zeeland), land van de
American dream, waar men kickt op American's Creed. Het waren niet zijn famous
last words, maar Martin Luther King zei wel: "I have a dream". Was
dat a dream of perfect bliss? De president elect – een Academy Award zou hem
niet hebben misstaan; zijn verkiezing was overigens oorspronkelijk too close to
call – was voor zero tolerance en on speaking terms over Star Wars (SDI). Zijn
regering had veel van all chiefs en no Indians en werd gesust met 'all quiet along
the Potomac'. Better safe than sorry, was het adagium. Correct me, if I'm
wrong, maar ook de balance of power prevaleerde. Hij was every inch a gentleman
en hij wist het: every man has its price. Zijn eerste State of the Union, de
first lady was erbij, was the very pink of perfection. Hij stelde onder andere:
if you can't beat them, join them.
3.
Die princess charming met haar human face divine, seven-year itch (the victim
of connubiality), the very pink o courtesy en smokey eyes, geboren in de
roaring nineties, was voor mij out of the blue heaven on earth, you name it. What
you see is what you get: for your eyes only! Beauty is in the eye of the
beholder, but skin-deep. Ze was mijn preferred partner, maar ook playing hard
to get. Ik was voor haar een angry young man, een rebel without a cause en een
young adult, echter wel the right man in the right place (for he is a jolly
good fellow!) en ik kende haar via social networking op het world wide web. Er
volgde spoedig een paradise-by-the-dashboardlight. Haar tender loving care
sprak me aan, en one for the road – who cares? – bracht ons als ships that pass
in the night met risky business in mijn stretched limo home, sweet home. Don't
worry, be happy! We hadden never a dull moment, maar het duurde brief as
woman's love. Dus niet: all's well that ends well, maar een wake-upcall via
mijn walkietalkie – things better left unsaid in the morning after the night
before – deed mij de bright side of life vergeten. So far, so good: ik werd –
first things first – verwacht voor de verkoop van ons unique sellingpoint [USP] in
mijn hell of a job als white collar worker. Dat klonk familiar to my ears as
household words, net als: follow the money. Mijn dicteeën is: words, words,
words!
4.
Het wrongful life – waarde: all the perfumes of Arabia – met al zijn
ups-and-downs kan eindigen in sudden death: the debt that cancels all others. For
heaven's sake, dan is het R.I.P., rest in peace en journey's end op de laatste
place to be. Met haar restless legs werd ze poor but honest door Magere Hein gehaald
(ze was not dead, but gone before), het moment of truth, past praying for en
niet saved by the bell. John Bull's Mother ontfermde zich over haar. De
erfgenamen bleken penny wise, pound foolish. Much ado about nothing. Life's
little ironies kwamen voorbij, maar ook die toenmalige leap in the dark,
eindigend met de last rose of summer. Haar grafsteen was larger than life en
last but not lease zou haar zoon haar memorie hooghouden.
5.
That's it. Maar is het voldoende? That's the question: to be or not to be. Wait
and see under the greenwood tree in the middle of nowhere en in the winter of
our discontent. The world according to Rein is too good to be true. Verhalen à
la Shakespeare (die van 'Brutus is an honourable man') en shakespearesonnetten
zijn mij vreemd, maar ik wil in the winningmood toch graag op de wall of fame. Dat
zouden mijn 15 minutes of fame worden, Mijn streven is to have a finger in the
pie en to keep up with the Joneses. Peace, that once familiar word, daar gaat
het om! Ik ben nu a sadder-and-wiser [sadder-but-wiser] man. Mijn vrouw, selfmade woman, is –
gentleman's agreement – de big spender, the sky is the limit, ik geef haar
altijd de benefit of the doubt: no hard feelings. Daarom accepteert ze mijn
five o'clock shadow ook. Mijn sisyfusarbeid kost blood, sweat and tears, but
that's another story. Ik hou van stilte, far from the madding crowd. Ik
overleefde de survival of the fittest en nam een sabbatical year. Ook ben ik
coach: never change a winning team.
