0012 Dictee woensdag 02 mei 2012: superdictee (2 van 3) √

Caritas virtus est (Liefdadigheid is een deugd) – deel 2

Met een zucht legt hij de brief ad acta [terzijde]. Hij voelt zich vereerd met het in hem gestelde vertrouwen, maar vraagt zich tegelijkertijd af of hij dat wel waar kan maken. Zijn sportieve escapades op zijn geleende allterrainbike [mountainbike] (de geabbrevieerde [afgekorte] vorm ATB is gebruikelijker) zijn nog maar een vage herinnering. Hij leunt achterover tegen de antimakassar [kleedje over rugleuning stoel] en droomt weg naar vroeger. Hij ziet zichzelf weer over het parcours [ook: parkoers, uitspraak] scheuren. Hij werd overmoedig toen hij zijn muze, een meisje met een monalisaglimlach, tussen het publiek ontwaarde, verloor de macht over het stuur en belandde, pats-boem, in de bougainville(a) [potplant]. De eerstehulpverlening kwam snel op gang en onder begeleiding van een EHBO’er, werd hij naar een EHBO-post vervoerd, waar men een schouderluxatie [ontwrichting] constateerde. Het betekende het einde van zijn nog amper begonnen wielercarrière. In de lokale kroeg waar men de pomerans [knopje biljartkeu] al sinds mensenheugenis krijtte, vond hij een nieuwe, minder belastende uitdaging op het biljart. Hij had het echt in zijn vingers, want vanaf zijn eerste acquit [eerste stoot] ging het bergop met hem – in metaforische zin althans – en al snel muntte hij uit in het par-bricolespel [over de band = par bricole].

Zijn sportieve capriolen op het groene laken werden echter steeds vaker afgewisseld met tequila, krambamboeli en andere sterkedrank. Bij ontstentenis van deze exquise lekkernijen, nam hij zelfs af en toe genoegen met een geuzelambiek of een bockbiertje. Kortom, hij was een echte dronkenlap, zeker geen teetotaller [geheelonthouder]. ‘Op Gambrinus’ – de legendarische uitvinder van het edele gerstenat - hikte hij dan, en in kennelijke staat vermaakte hij, als een ware
stand-upcomedian, zijn medekroegtijgers met spoonerismes [verspreking zoals hierna volgt]. In plaats van ‘een glaasje bier’ bestelde hij dan, quasinonchalant, een ‘blaasje gier’. Ook zijn verhaspeling ‘verkrachte eenden’ in plaats van ‘vereende krachten’ stond borg voor een fourire [lachstuip] van heel het etablissement. Ook was hij eens, met Schiedam in het oog, op klaarlichte dag, pardoes de Schie ingewandeld. Omstanders wisten hem op de wallenkant te trekken en ternauwernood zijn leven te redden met
mond-op-mondbeademing.

Dit alles overpeinzend, ware het hem liever geweest als hij was uitgenodigd mee te doen aan een sponsordicteetje; moeiteloos zou hij buitenissige woorden als soxhletapparaat [chemisch toestel], rickettsia [veroorzakers vlektyfus], pusillaniem [laf] en dobermannpincher uit zijn pen laten vloeien. Maar ja, lieverkoekjes werden niet gebakken en er zat niets anders op dan in te stemmen met het verzoek.

Teneinde [om] zijn kantoorgenoten en sponsors niet teleur te stellen en het evenement in een compleet debacle [mislukking] te laten eindigen, begon hij stante pede [op staande voet], in continenti [onmiddellijk] dus, aan een intensief trainingsprogramma.