Dictee – dictees [2952]
Groot Dictee Heruitgevonden 2022 – in BE-bibliotheken
In het duister tasten (auteur: Thomas Desmet)
De
eerste 2 alinea’s moeten volledig worden opgeschreven. Getallen in
letters! Vet zijn de na te kijken lastige woorden.
1. Het is zeven uur tweeëntwintig wanneer ik hem voor de tweede keer opmerk. Een jongeman baant zich nogal schichtig een weg door de sectie over wis- en natuurkunde. Hij duwt zijn koperkleurige hipsterbril verder op zijn neus en kijkt gestrest rond. Over acht minuten sluit de bibliotheek en ik verzamel nog snel de artikels over asymmetrie die ik wil kopiëren voor mijn doctoraat.
2. Het apparaat pruttelt tegen. Moet het systeem net nu worden geüpdatet? Ik word er balorig van en begin nerveus te ijsberen tot het geluid van glijdend papier als muziek in mijn oren klinkt. Terwijl ik de paperassen sorteer, sluipt de mysterieuze man opnieuw voorbij. Hij weigert oogcontact te maken en haast zich om de hoek. En dan gaan alle lichten uit.
Bij het voorlezen van de alinea’s 3 en 4 klonk 19 maal een piep. Dan verschenen 2 alternatieven op het scherm met elk een letter erachter. De ‘correcte’ letter moest je noteren en na de 19 letters genoteerd te hebben, kreeg je 10 minuten om er een zo lang mogelijk (redelijk, bestaand, jury beslist) woord van te maken. Woord niet correct: 0 punten, andere of meer letters gebruikt, dan er beschikbaar waren: 0 punten. Groen is goed, rood is fout! I = hoofdletter i, L is hoofdletter l.
3.
Is dit een geënsceneerde thriller? Ik probeer niet te 1 panikeren
I – panikkeren A
wanneer ik naar mijn broekzakken tast. Waarom ben ik net vandaag mijn
smartphone thuis vergeten? Langzaam 2 schreid
O – schrijd E
ik met mijn stapel duplicaten door de 3 polivalente
L – polyvalente K
ruimte. Mijn 4 knieën R
– knieeën F stoten vrijwel
meteen tegen de tafel van een 5 pop-upwinkel
E –
popup-winkel
U waar ik eerder vandaag nog een 6 capuccino
A – cappuccino E
kocht. Die portie 7 cafeïne R
– caffeïne P had ik beter
achterwege gelaten. 8 Tevergeefs E
– Te vergeefs U probeer ik
sneller te bewegen. Door de 9 grote L
– grootte M van de gang
klinkt elke voetstap luider. 10 Waart
N – Waardt P
er nog iemand door de duisternis? Het weinige licht dat nog rest in
de ruimte 11 reflecteert R
– reflekteert B plots in
iemands bril. Deze stress kan onmogelijk goed zijn voor het hoge
cholesterolniveau dat recent nog in mijn bloed werd gedetecteerd.
4. “Focus”, prevel ik tegen mezelf terwijl ik de 12 alluminium P – aluminium N deur naar mijn zitplaats 13 open duw A – openduw I. Maar hoe kan ik deze duisternis 14 bagateliseren P – bagatelliseren D als ik hier moederziel alleen 15 ronddwaal E – rond dwaal O? Misschien is de ander wel een 16 delinkwent L – delinquent S? Of, wie weet, sloeg hij reeds enkele 17 cafés G – café's B kort en klein en wacht hij nu zijn beurt af om me zo toe te takelen dat ik zelfs met een 18 defibrillator N – defibrilator L niet meer tot leven kan worden gewekt? Dan is er 19 geenzins W – geenszins V nog een professorencarrière aan mij besteed.
Met de correcte letters
I E K R E E R E M N R N I D E S G N V
had je het woord
K E N N I S V E R M E E R D E R I NG
kunnen maken!
De alinea’s 5 t/m 8 vormden het slot van het verhaal. Daar hoefde men niets mee te doen, ze werden alleen maar voorgelezen!
5. De schrik is wat weggeëbd en ik heb eindelijk mijn werkbureau teruggevonden. In stilte pak ik alles zo minutieus mogelijk samen maar ik blijf tegelijk op mijn qui-vive. Wandelend naar de zijingang probeer ik de situatie niet verder te dramatiseren. Gesloten. Mijn hart stopt even met slaan. “Adem in”, fluister ik. Maakte ik nu maar een zorgeloze wandeling in de zon aan het strand, met een kinderwagen met desnoods drie baby’s erin. “Adem uit”, vervolg ik stil en krijg weer grip op mezelf.
6. Het minste geluid doet me echter opnieuw opspringen en ik beweeg me als een ninja in een verlaten slot vol boobytraps. De hoofdingang lonkt. Ik kan me bijna uit deze netelige situatie bevrijden! Maar ook deze deur blijkt hermetisch afgesloten.
7. Vanuit de duisternis klinkt gerinkel. “Is dit dan toch het einde?”, bedenk ik me. Heb ik me dan nodeloos door dit labyrint van boeken begeven? Wie zal me vinden, gespietst als een varken op een benefieteetfestijn?
8. Ik tast naar de muren en voel haast meteen een lichtschakelaar. Het gerinkel klinkt steeds luider. Hij is dichtbij! Ik druk de knop in en onmiddellijk overspoelt een tsunami aan licht het atrium van de bibliotheek. Hij staat voor me. De jongeman met de hipsterbril. Hij heeft een sleutelbos in de hand. “Ik ben de nieuwe stagiair”, zegt hij, “en het was nogal een klungelige eerste dag.”
