Dictee – dictees [3812]
Groot Dictee Rijssen-Holten (volwassenen)
De rode en vetgedrukte items moesten worden ingevuld.
Commentaar in blauw.
De kunst van het lummelen (auteur: Margreet Koster)
1. Er zijn van die dagen waarop de tijd zich uitrekt als een nonchalant elastiek, traag rekbaar. Je agenda is leeg, die irritante vergadermeldingen zijn verstomd en zelfs de to-dolijst lijkt op vakantie. Je kijkt gedesoriënteerd uit het raam, veegt de chipskruimels van je trui, hoort een merel secondelang fluiten en denkt: “Ach ja, productiviteit is ook maar een mening.”
2. Dát zijn de momenten waarop we ons vergeten talent herontdekken: onvervalst lummelen. Tijdverspilling? Geenszins! Denk niet: ”Dit raakt kant noch wal!” Want dat pierewaaien is niet iets voor verloederde dromers en lanterfanters zonder ambitie. Volgens een recent neuropsychologisch onderzoek is juist dat gelummel goed voor ons. Je hersenen worden er hartstikke soepel van, kortom: cognitieve plasticiteit. In normaal Nederlands: wie zich af en toe laat ronddobberen in de tijd, denkt uiteindelijk rigoureus scherper.
3. De Bibliotheek Rijssen [eigennaam] begrijpt dit gedachtegoed al zeventig jaar. In de jaren vijftig [letters], bij het leeszaalwezen in het gebouw van Stichting Jeruël [= Gebouw van God], was stilte nog verplicht. De bieb [in BE: bib] was een tijdloos toevluchtsoord van rust en cultuur, volgens de nieuwste ideologieën. Kattenkwaad bleef consistent buiten de deur.
4. Wat begon als een door vrijwilligers gerunde leeszaal vol relikwieën, stoffige catalogi en boenwasaroma, groeide uit tot een multifunctioneel kenniscentrum waar zelfs de cadans van het koffiezetapparaat fluisterstil is. Die weeïge ‘leeszaallucht’ verdween. Het enige wat nog muf is in de hele santenkraam, is de krant van gisteren.
5. Het interieur aan de Kerkstraat [eigennaam] oogt als haute-couturecollectie van inspiratie door Moeder Natuur [terra mater]. De bezoeker kan er evengoed een cursus volgen, kennismaken met nieuwe culturen en hindoetempels of naar hartenlust netwerken. Heerlijk als het hondenweer is!
6. Zo ergens
tussen de filosofische boeken en het aed-apparaat [automatische externe
defibrillator - hartstarter] buigt een gepensioneerde
herenboer zich – Oost-Indisch doof – over Couperus. Een curlingouder beklaagt zich over Maurice’ [voorlezen: moo-ries, bij moo-rie-suh zou het Maurices worden!] verlopen abonnement, alweer geconfisqueerd
bij de balie. Een puber uit een middenklassengezin droomt bij de leestafel over
een avontuurlijk leven als F-16-piloot of vicestafchef: vol excessen en
ondoordachte eenmansacties.
7. En zo blijft
de bieb, anno 2025, een plek waar het algoritmische lawaai buiten blijft en
waar men met boeddhistische kalmte durft te vertragen. Niet uit luiheid, maar
uit levenswijsheid. Je zou het niet
een-twee-drie verwachten maar – en dat
lijdt geen twijfel – soms is het dolce far niente [het zalig nietsdoen] het verstandigste wat je kunt
doen.
